“Hé Bas, kan je nog even deze aanvullingen op het persbericht verwerken?”. Net als ik aan het eind van de middag het pand wil verlaten op weg naar een communicatie-bijeenkomst! ‘Dat wordt weer niks”, denk ik, en ga aan de slag. Na een snelle reactie op mijn verbeteringen, slaag ik er erin een trein later te nemen. Snel naar de bijeenkomst. Ze zijn net begonnen, er zijn nog wat broodjes, snel zitten en even bijkomen. Het is regelmatig haasten om op tijd te zijn en soms is mijn energielevel bij de start een beetje laag, maar na afloop toch meestal weer blij dat ik gegaan ben. Dat geeft het beslissende duwtje om de volgende keer ook weer alle horden te nemen!

Start bij Logeion
Ik was lid van Logeion en reisde opgewekt het land in om bijeenkomsten te gaan. Interessant en leerzaam: bij bedrijven op bezoek of naar een mooi project. Het Zomertreffen dat Logeion en WelCom organiseerde bezocht ik ook. Ik raakte in gesprek met Rutger de Graaf, toenmalig bestuurslid, en hij vertelde wat van de activiteiten en bezoeken van Welcom. En ik dacht: ‘Ook leuk en nog lekker dichtbij ook.’ Nadat ik nog wat andere Welcom-leden had gesproken, stond mijn besluit vast: overstappen. In het begin was het even onwennig. Als zzp-er die min of meer toevallig in detachering terechtgekomen is, was mijn netwerkdrift wat kleiner geworden. Iedereen leek in vaste clubjes bij elkaar te staan, maar na een paar bijeenkomsten en uitstapjes kwam voor mij ook het warme Welcom-bad. En zo ben ik al weer een aantal jaren op de meest uiteenlopende plekken geweest: Van een rondgang door de imponerende Noord-Zuidlijn met het gemeentelijke projectteam tot het meedenken met buurtorganisaties in een uitgesleten pand in Amsterdam-Oost.

Kennis en talent
De inhoud van een aantal bijeenkomsten is me bijgebleven. Zoals die bij Het Parool, waar we les kregen in het verleiden of misschien wel misleiden van abonnees. De kritische vragen van de Welcom-deelnemers brachten de dillema’s van het mengen van onafhankelijke journalistiek met het commerciële belang van de marketing-sales afdeling haarscherp aan het licht, misschien wel meer dan de Parool-medewerkers op gerekend hadden. En de in een leuke vorm gegoten verbindende communicatie-workshop van Zilla Heldens bijvoorbeeld waarin we door het uitwerken van persoonlijke anekdotes de leerstof helder kregen. Dat maakte mij weer duidelijk dat je het belang van je opdrachtgever/gesprekspartner goed naar boven moet halen, de echte vraag achter de gestelde vraag! Er schuilt veel kennis en talent onder onze Welcom-leden. Dat blijkt ook tijdens de borrels als het gesprek “onverhoopt” toch weer op het werk terecht komt en de discussies soms hoog oplopen. Interessant de verschillende standpunten te horen. Dat geeft stof tot nadenken. Daar moeten we misschien meer gebruik van maken, bedenk ik me nu. Ja, stof tot nadenken!

Bas van der Geer
Mijn pen is doorgegeven aan: Theo Dohle